System juliański
Terminarz juliański funkcjonował bez większych modyfikacji przez więcej niż trzysta lat. Zmiany zaczęły się ledwie na progu IV w. n.e. wtenczas władzę w Rzymie sprawował cesarz Konstantyn Wielki. W 312 roku po wygranej bitwie o Italię dał chrześcijanom wolność wyznania, a później całe Cesarstwo rzymskie przyjęło inną religię. Chrześcijaństwo zainicjowało pytać o czas oraz kalendarzyk ze swojej perspektywy. Priorytetem było ustalenie dokładnych dat świąt kościelnych, a przede wszystkim daty narodzin Jezusa Chrystusa.
Zmiany
Pierwsze zmiany w kalendarzu juliańskim wprowadził papież Sylwester Oraz, jaki chciał wyznaczyć dokładną datę święta Zmartwychwstania Pańskiego. W 325 roku n.e. papież Sylwester zwołał sobór nicejski, na którym ustalona została data Wielkanocy. Najistotniejsze chrześcijańskie święto miało przypadać na główną niedzielę po wiosennej pełni Księżyca, zatem między 22 marca, a dwadzieścia pięć kwietnia. Takie ustalenia po raz kolejny połączyły kalendarz juliański z kalendarzem księżycowym. To w chwili obecnej Sylwestrowi Oraz zawdzięczamy siedmiodniowy tydzień nawiązujący do biblijnego opisu stworzenia Świata z niedzielą - dniem świątecznym.
Zapis
Zmiany wprowadzone poprzez papieża Sylwestra były wierzchołkiem góry przeróbek, jakie czekały kalendarz na powierzchni wieków. Następna reforma odnosiła się do sposobu zapisu czasu i liczenia lat. Były lata dwudzieste V w. n.e., jeżeli już opat rzymski Dionizy Nieznaczny otrzymał od papieża Jana I (523 - 526) zadanie sporządzenia chronologicznego zapisu dziejów chrześcijaństwa. Dionizy ustalił, iż Chrystus urodził się 25 grudnia 753 a.u.c., a po ośmiu dniach, zatem 1 stycznia 754 a.u.c., w zgodzie z przykazaniami Prawa Mojżeszowego, został obrzezany. Ten w tej chwili dzień został poprzez niego uznany za początek nowej ery, I Rok Pański (Anno Domini).